วันนี้ผมมีภาระกิจที่จะต้องไปทำช่วงบ่าย ไม่มีที่จอดรถ เลยต้องจอดรถไว้ที่บ้าน แล้วคิดว่าจะขอใช้บริการรถสาธารณะ ก็เลยขออาศัยติดรถคุณนาย(เมีย)มาลงที่ตลาด200ปี ก็เดินๆไปรอที่ป้าย ยังเดินไปไม่ถึงป้ายดีหันไปอีกที รถเมล์ฟรีบริการเพื่อประชาชน สาย 29 มาพอดี และสงสัยวันนี้เป็นวันโชคดีของผม รถเมล์ฟรีสาย 29 ผ่านมาเข้าป้ายแล้วไม่มีคนเลย เพราะเป็นต้นสาย ผมไม่รอช้ากระโดดขึ้นไปนั่งแถวหลังๆ ก่อนเลย ติดนิสัยสมัยเรียนช่างกล 555 จากนั้นรถก็พาผมแวะรับส่งผู้โดยสารทุกป้าย ครับ ทุกป้ายจริงๆ เพราะรถเมล์ฟรีเพื่อประชาชนอะเนอะ ผมก็ชิวๆ ล่ะครับ เพราะได้นั่งนิ ไม่เดือดร้อน ขนาดนั่งริมหน้าต่าง นี่เหงื่อแตกซิกเลย แดดกรุงเทพ มันช่างร้อนแรงอะไรเช่นนี้ คนก็เริ่มอัดแน่นๆ เข้าไปทุกที ประเภทว่าไม่มีที่จะยืนล่ะครับ ผมก็ได้แต่นั่งชมวิวทิวทัศน์ของบ้านเมืองไป เห็นอะไรที่ไม่เคยเห็น ไม่เคยสังเกตุ ตามตรอกซอกซอย บางอย่างเราไม่เคยได้มีโอกาสสังเกตุ เพราะรถมันติด มองไปทางไหนก็มีแต่รถรา ขี่มอเตอร์ไซค์ก็ไวไปอีก ไม่ทันได้มอง คราวนี้ นั่งรถเมล์ ช้าได้ใจ เพราะรถมันติดเหลือเกิน แต่ถึงแม้ว่าผมจะติดแค่ไหน ผมก็เข้างานทัน 8.30 น. ก็แล้วกัน
สิ่งหนึ่งที่ผมอยากจะบอกคือ นั่งรถเมล์ไปทำงาน มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร รถมันติด เดี๋ยวก็ทุเลาลงหลังจากรถไฟฟ้าทำเสร็จแล้ว ไม่ใช่เพราะว่า คนหันไปขึ้นรถไฟฟ้าหรอก แต่เป็นเพราะว่า การปิดการจราจร เพื่อทำรถไฟฟ้า ได้คืนพื้นที่ให้คืนสู่ภาวะปรกติ ไม่มีรถจอดขวาง ไม่มีรถพวกขับรถเลวๆ มาปาดเข้าเลน รถคันแรกใรโครงการ เริ่มทยอย หมดอายุ หมดสัญญา ขายต่อ หรือ เปลี่ยนมือกันมากขึ้น รถก็จะน้อยลง กาจราจร ก็คงจะดีขึ้น (ผมหวังว่าอย่างนั้น)
ยิ่งถ้าได้ออกจากบ้านเร็วๆ หน่อย อากาศยังไม่ร้อน มันก็จะดีกว่าที่นอนตื่นสาย แล้วตารีตาเหลือก ออกรถมาจอดอยู่บนถนน แล้วมาถึงที่ทำงานเอาตอนเกือบๆ จะเที่ยงวันเข้าไปแล้วนะครับ มันอ้างไม่ขึ้น