บ้านน้อยหลังนี้ สุขขีเสียจัง แอบมองน้องทางหน้าต่าง…
เป็นเสียงเพลงจาก ครูสุรพล ดังมาจาก ลำโพงตัวน้อยๆ จากเครื่องเล่น MP3 จากจีนแผ่นดินใหญ่ ราคาไม่กี่ร้อยบาท มันสามารถทำหน้าที่ของมันได้เป็นอย่างดี ในยามที่เกิด มหาอุทกภัยยามนี้ ณ วันที่เขียนบทความอยู่ บ้านที่ผมอาศัยอยู่ โดนน้ำท่วมระดับเอว จากที่สองอาทิตย์ก่อน อยู่ระดับคอ ชั้นล่าง ไม่สามารถ ดำรงชีวิตอยู่ได้อีกต่อไป ต้องย้ายไปอาศัยอยู่ที่ชั้นสองของบ้าน เครื่องใช้ไฟฟ้า ทุกอย่างที่สามารถยกได้ ยกขึ้นไปให้หมด โชคดีที่การไฟฟ้า ไม่ตัดไฟ มีตัดไฟฟ้า ตอนที่เกิดน้ำท่วมวันแรกๆ เพื่อความปลอดภัย แต่พอทุกอย่าง แก้ใขได้ ก็เริ่มจ่ายกระแสไฟฟ้าตามปรกติ ก็ยังพอใช้ชีวิต ต่อไปได้อีกสักระยะ เมื่ออาหารและน้ำดื่ม ได้ถูกเตรียมการเอาไว้กว่าเดือนแล้ว
มาม่า อาหารแห้ง หาซื้อยากมาก ในช่วงที่เกิดน้ำท่วมตอนแรกๆ ที่ นครสวรรค์ อยุทธยา เพราะถูกกว้านซื้อไปเพื่อ แจกจ่าย ให้พี่น้องที่โดนน้ำท่วมก่อน ต่อมา โรงงานผลิต เริ่มโดนน้ำท่วมบ้าง จนอาหาร น้ำดื่ม ขลาดแคลน อย่างหนัก ที่บ้านผมต้องลงไปเก็บเอาเครื่องกรองน้ำขึ้นมาจากน้ำ และใช้กรองน้ำประปาดื่ม และประกอบอาหาร ก็ยังพอใช้ชีวิตต่อไปได้อีกไม่อดตาย น้ำท่วมครั้งนี้ ถือได้ว่า แสนสาหัส ครับเพราะว่า หลายล้านครัวเรือน เดือดร้อนแน่นอน บ้านไม่มีอยู่ งานไม่มีทำ เพราะโรงงานอุตสาหกรรม โดนน้ำท่วมมากกว่า 1000 โรง นิคมอุตสาหกรรม 7 นิคม โดนน้ำท่วมเสียหายยับเยิน พี่น้อง ประชาชนจำนวนมากกว่า 4 ร้อยชีวิต โดนไฟฟ้าช๊อตตาย คนป่วย คนพิการ อีกมากมาย ไม่สามารถช่วยตัวเองได้ หมู เห็ด เป็ด ไก่ โดนน้ำท่วมตาย หลายล้านชีวิต แม้แต่ หมา แมว ที่คนเลี้ยงบอกว่า รักมากมาย แต่พอน้ำท่วม ตัวเองหนีไปอยู่ ศูนย์พักพิง หรือ ศูนย์อพยพ (ยังกะเกิดสงคราม) แต่ไม่สามารถ นำพา สุนัขหรือหมา แมว ไปด้วยได้ ทิ้งไว้ที่บ้าน แล้วกะว่าจะกลับมาเยี่ยม ในภายหลัง แต่เมื่อน้ำท่วมสูงมากกว่าที่คิดไว้ ก็ไม่สามารถ เข้าไปถึงบ้านตัวเองได้ หมาแมว ก็ทยอยตายไป ตามกำลังที่เหลืออยู่ เอ่อ มันเป็นเรื่องที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นเลย กับประเทศไทย ผมได้ข้อมูลมาว่า น้ำฝน หรือ มวลน้ำ ในปีนี้ มันพอๆ กันกับ ปีที่แล้ว ไม่ได้ ต่างกันจนมีนัยสำคัญ แต่ทำไมน้ำปีนี้ จึงมากมายมหาศาล จนไม่สามารถจัดการได้ เหมือนปีที่ผ่านๆมา สาเหตุเกิดจาก การกักน้ำในเขื่อน ไม่ให้ปล่อยลงมา เรื่องนี้ มีชาวเขื่อน เปิดเผยเองในพันทิพย์ ว่ามีคนมีอำนาจสั่งการไม่ให้ปล่อยน้ำในเขื่อน แม้ว่า น้ำในเขื่อนจะเต็มจนเกือบจะล้น และ พายุโซนร้อน หลายลูก กระหน่ำซ้ำเติมเข้ามา เพียงเพราะว่า นาข้าวที่มันลงทุนกับแขกอาหรับ มาลงทุนเอาไว้ ยังไม่ได้เกี่ยวเก็บ จนกระทั่งเขื่อนใหญ่หลายเขื่อน ไม่สามารถ จะเก็บน้ำได้อีก เสี่ยงต่อเขื่อนแตกมากแล้ว และนาข้าวพวกมันได้เก็บเกี่ยวแล้ว มันจึงสั่งการให้ปล่อยน้ำในเขื่อนพร้อมกัน ส่งผลให้มวลน้ำ จำนวนมหาศาล ของจริง ได้เริ่มทยอยเข้าท่วม จังหวัดลุ่มแม่น้ำ ทั้งหลาย เริ่มจาก พิษณุโลก นครสวรรค์ ชัยนาท อ่างทอง สิงบุรี ลพบุรี อยุทธยา และในที่สุด ปทุมธานี กรุงเทพมหานคร ก็โดน เป็นที่เรียบร้อย ในขณะที่ผมเขียนบทความนี้ ดอนเมือง หลักสี่ บางเขน สายใหม โดนเรียบร้อย รวมถึงเขตที่อยู่ โซน ตะวันตก ตะวันออก ทั้งหมด มากน้อย ก็ว่ากันไป เข่า เอว อก คอ และ มิดหัวที่ ดอนเมือง แม้แต่ สนามบินดอนเมือง ก็ไม่รอด
แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป ทุกวันนี้ ผมใช้ชีวิตอยู่บนชั้นสองของบ้าน มีเรือพลาสติก ไว้สำหรับพายไปรับส่ง สมาชิกครอบครัวที่ต้องไปทำงาน เพราะ ที่ทำงานไม่ได้ประกาศหยุดงาน ส่วนตัวผม ที่ทำงานอนุญาตให้ทำงานจากที่บ้านได้ โดยการออนไลน์ผ่าน อินเตอร์เน็ทได้ ลูกสองคน เล่นเกมส์คอม ดูการ์ตูน ดูdvd ที่บ้าน เพราะโรงเรียนยังไม่สามารถเปิดเรียนได้ ก็ต้องรอกันไป ใข่ไก่ ข้าวสาร มาม่า น้ำดื่ม ก็ทยอยออกไปซื้อเข้ามาได้ เพื่อใช้ชีวิตอยู่ต่อไปได้อีก สัก สี่ ซ้า ห้าวัน แล้วพอใกล้หมด ก็พายเรือ ออกไปซื้อใหม่ เป็นอย่างนี้ มาเกือบ เดือนละครับ การปรับตัวต่อความลำบากในครั้งนี้ ผมว่ามันทำให้เราแกร่งขึ้น รู้ว่า ใครชั่ว ใครเลว ได้มากขึ้น ภัยธรรมชาติ มันเกิดขึ้นได้ ไม่อยากจะโทษใคร แต่ชีวิตเรา ทำไมต้องให้คนเลวๆ เพียงบางคนที่เห็นแก่ตัว มันทำให้ชีวิตเราต้องมาพบกับอะไรแบบนี้ ทำไมไม่รู้จักคำว่าพอ กันบ้าง ทรัพย์สินเงินทอง จะหาไปทำไมมากมาย ตายไปเอาไปได้สักกี่บาท ทำไมไม่รู้จักทำความดีก่อนตาย เสียสละเพื่อคนส่วนรวมบ้าง
อย่างที่เกริ่นในตอนต้น บ้านน้อยหลังนี้ สุขขีเสียจัง เป็นความจริงที่อยากจะกล่าวไป เพราะว่า ไม่มีที่ไหน ที่เราจะมีความสุขได้เท่าอยู่ที่บ้านเราครับ ลูกเมีย พร้อมหน้าในยามทุขยาก แบบนี้ เป็นสิ่งเดียว ที่ทำให้ผมมีความสุขในเวลานี้ ครับ
