คนเราทุกคนเกิดมา มีความฝัน แตกต่างกันไป แต่จะมีสักกี่คนที่เดินทางไปสู่ฝันได้สำเร็จ ทุกคนล้วนมีเส้นทางเดินของตัวเอง อาจมีคนชี้ทางสว่าง ชี้ทางมืด ให้เดินไป แต่สุดท้าย ตัวเราเองนั่นแหละที่จะเป็นคนเลือกทางเดินนั้น และ ระหว่างทาง มันจะมีสิ่งสวยงาม และ น่ากลัว คละเคล้ากันไป ถ้าในระหว่างเดิน เรามัวแต่รุ่มหลงระเริงกับความสวยงาม ความตื่นเต้น ความสะใจ เราก็อาจเพียงแค่เสียเวลา แวะพักผ่อนกับความเพลิดเพลินนั้น นานไปหน่อย แต่บางคนอาจต้องเสียใจไปตลอดชีวิต เมื่อถูกกับดักเหล่านั้นมัดตรึงเอาไว้ นานเท่านาน ในหนังสือความฝันโง่ๆ ของวินทร์ เลียววาริณ ได้ตั้งคำถามหนึ่งน่าสนใจ คือ ทำไมคนเราต้องทำในสิ่งที่อยากทำในช่วงท้ายของชีวิต “หากมีฝัน แล้วทำไมต้องรอ” เมื่ออายุมากขึ้น คนมักจะเลิกฝันหรือทิ้งความฝัน หรือไม่บางคนก็เคยสะดุดฝันมาแล้วเพียงแค่เริ่มก้าวแรก แล้วคิดใหม่ว่าช่วงสุดท้ายของชีวิตที่มีเงินเต็มกระเป๋าเมื่อไร เขาจะทำในสิ่งที่อยากทำ ทุกคนวาดหวังโดยลืมนึกถึงสัจธรรมของชีวิต ซึ่งไม่มีใครรู้หรอกครับว่าวันที่เงินเต็มกระเป๋านั้น สุขภาพของเราจะเป็นอย่างไรบ้าง ยังเดินได้ หรือต้องนั่งรถเข็น การลงทุนที่ดีที่สุดคือการลงทุนกับ “ปัจจุบัน” “ไปไม่ถึงฝัน ยังดีกว่าไม่ได้ลองทำตามฝัน” บางคนไม่เชื่อว่าตัวเองว่า มีความสามารถพอที่จะทำให้ความฝันเป็นจริงได้ เนื่องจากโดนกรอบที่เรียกว่า “ความกลัว” มาบีบความฝันให้เล็กลง จนในที่สุดก็ไม่รู้ว่าความฝันเหล่านั้นมันได้สูญหายไปไหน? และก็มีเหตุผลมาบอกกับตัวเองว่า “อายุมากแล้ว” ถ้าหากวันนี้คุณยอมทำลายความฝัน โดยข้ออ้างเรื่องอายุมาก ลองดูตัวอย่างเหล่านี้ดู เพราะอายุเป็นเพียงตัวเลข …
Read More »Tag Archives: ความสำเร็จ
เบื้องหลังความสำเร็จ ที่ไม่มีใครได้กล่าวไว้
เบื้องหลังความสำเร็จ เด็กน้อยถามเศรษฐี “คุณอา ๆ ทำไมคุณอาถึงมีเงินเยอะจัง ?” เศรษฐีลูบหัวเด็กน้อยแล้วพูดว่า “ตอนเด็ก พ่อของอาให้แอปเปิ้ลอามา 1 ลูก อาก็ขายไป ได้กำไรก็ซื้อเพิ่มเป็น 2 ลูก แล้วอาก็ขายอีกได้กำไร ซื้อเพิ่มเป็น 4 ลูก…” เด็กน้อย คิด ๆ “อ้อ คุณอา ผมเข้าใจแล้ว” เศรษฐี “หนูเข้าใจลิงอะไร ต่อมาพ่อของอาตายไป อาก็เลยรับมรดกจากพ่อทั้งหมด…” นิทานตลกเรื่องนี้ (อาจจะไม่ตลก) บอกให้เรารู้ว่า อย่าไปหลงไหลกับชีวประวัติของคนที่ประสบความสำเร็จ เพื่อที่จะได้ประสบการณ์จากในหนังสือพวกนี้ หนังสือพวกนี้ได้รับการแก้ไข ปรับแต่งให้ดูดี เรื่องสำคัญหลายเรื่อง เขาไม่บอกเรา เช่น หนังสือของบิลเกต ไม่ได้บอกเราว่า แม่ของเขาเป็นกรรมการในบริษัท ไอ บี เอ็ม เป็นเพราะแม่ของเขาที่เป็นคนหางานใหญ่งานแรกให้บิลเกต ถึงค่อยๆเติบโตจนเป็นเศรษฐีอันดับโลก หนังสือของวาเรน บับเฟท บอกแค่ว่าเขาไปเยี่ยมชมตลาดหลักทรัพย์นิวยอร์กตอนอายุ 8 ขวบ แต่ไม่ได้บอกเราว่า คนที่พาไปคือสมาชิกสภาคองเกสซึ่งเป็นพ่อของเขา คนที่คอยต้อนรับอยู่คือกรรมการของบริษัทโกแมนแซค (ธนาคารยักษ์ใหญ่อันดับต้นๆ) หมายความว่า เศรษฐีอันดับโลกพวกนี้ ก่อนมาเป็นอันดับโลก พวกเค้าก็เป็นเศรษฐีอยู่แล้ว …
Read More »