คนเรานั้นไม่มีใครรู้หรอกครับว่า ระหว่างชาติหน้า
กับวันพรุ่งนี้ อะไรจะมาถึงก่อนกัน
บางคน…ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า
พรุ่งนี้จะเอาเงินที่ไหน ให้ลูกไปโรงเรียน
บางคน…ไม่เคยรู้เลยว่า
รสชาติการนอนหลับบนเตียงนุ่มๆในห้องแอร์มันเป็นยังไง
บางคน…ลูกร้องอยากกินไก่ทอดในห้าง ยังติดลูกมาเป็นปีๆ
ส่วนบางคน…ไม่ต้องทำอะไร
มีหน้าทีเรียนอย่างเดียว พ่อแม่ส่งเงินให้ใช้
กลับโพสต์ลงเฟสบุ๊คว่า….เรียนเหนื่อยจัง
บางคน…พ่อแม่ปูทางประเคนให้ทุกอย่าง
กลับบ่นว่าชีวิตทำไมมันยากเย็นขนาดนี้ บางคน…นั่งทำงานในห้องแอร์แท้ๆ
แต่บ่นทุกครั้งที่เจอว่า….งานหนักฉิบหาย
เด็กบางคนสมัยนี้ แค่แบตโทรศัพท์จะหมดก็เหมือนจะขาดใจตาย
ไม่มีเน็ตเล่นเฟซเล่นไลน์…ชีวิตเหมือนตายไปแล้วครึ่งตัว!
ลองหันไปรอบตัวคุณดูครับ
มีคนที่เขาลำบากกว่าเราเยอะ มีคนที่เขาทุกข์กว่าเราเยอะ
มีคนที่เขาต้นทุนต่ำจนติดลบกว่าเราอีกมากมาย
ขับรถเก๋งไปมหาลัย นอนห้องแอร์เรียนห้องแอร์
แล้วโพสต์ลงเฟสบุ๊คว่าเรียนเหนื่อย
มันฟ้องว่าน้อง…กระจอกขนาดไหน
ทำงานในห้องแอร์แล้วบ่นว่าชีวิตแสนแย่
มันคือการดูถูกตัวเองอย่างรุนแรง
เราบ่นว่าชีวิตเราไม่ดี…แล้วคนเหล่านี้ จะมีอะไรให้บ่น?
จงจำไว้ว่าในขณะที่คุณไม่พอใจชีวิตตัวเอง
มีคนอีกไม่น้อย อยากมีชีวิตแบบคุณ!
สุขได้ ถ้ารู้ว่า อันไหนควรถืออันไหนควรวาง
อันไหนควรคิด อันไหนไม่ควรคิด
ขอบคุณภาพและบทความจากเฟซบุคนะครับ